Τώρα σειρά έχει η Δυτική Όχθη;

Αν η κυβέρνηση του Ισραήλ και τα λόμπυ της στη Ουάσιγκτον φερθούν λογικά, θα πρέπει να σχεδιάσουν την άμεση αποχώρηση τους από τις κατεχόμενες περιοχές, ενθαρρύνοντας τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους στη Δυτική Όχθη, στη Γάζα και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Πρέπει να αντιληφτούν πως η αραβική εξέγερση δεν θα σταματήσει στα σύνορα της Δυτικής Όχθης, ειδικά όταν η κατοχή της ενώνει όλους τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους εναντίον τους.

Όσο για τους Παλαιστίνιους, αυτοί παρακολουθούν τις επαναστατικές εξελίξεις με χαρά, αλλά και με ταπείνωση. Οι υπόλοιποι Άραβες απελευθερώνονται από τοπικούς τυράννους, ενώ οι ίδιοι παραμένουν υπό ξένη κατοχή, που γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτη, ειδικά στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Και ενώ οι υπόλοιποι Άραβες πανηγυρίζουν, οι ίδιοι παραμένουν θύματα.

Αυτή η κατάσταση δεν θα διαρκέσει πολύ. Οι Παλαιστίνιοι θα επαναστατήσουν, αλλά θα πρέπει οι ίδιοι οι Ισραηλινοί να αποφασίσουν το πώς θα καταλήξει η όλη ιστορία. Αυτό προϋποθέτει, οι Ισραηλινοί να αποδεχτούν τους όρους των Αράβων, και του ΟΗΕ, για τις κατεχόμενες περιοχές. Αλλιώς θα συνεχιστεί η ίδια μη βιώσιμη αδιέξοδη κατάσταση.

Το Ισραήλ μπορεί επίσης να περιμένει την αναπόφευκτη έκρηξη, νομίζοντας ότι μπορεί να τη συγκρατήσει, και αγνοώντας πως τα όπλα που διαθέτει για χρήση εναντίον εισβολέων δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον πληθυσμών αμάχων υπό κατοχή. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε μια εποχή που κυριαρχούν τα Al Jazeera, Twitter, Facebook, κλπ.

Οι δεξιοί Ισραηλινοί και τα λόμπυ τους στην Αμερική ισχυρίζονται πως είναι αδύνατο να εγκαταλείψουν τη Δυτική Όχθη, θυμίζοντας τη περίπτωση της Γάζας. Εκεί, μόλις αποχώρησαν, δέχθηκαν επιθέσεις από παραστρατιωτικούς που ανέλαβαν τον έλεγχο. Έχουν δίκιο, και κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και πάλι αν η ισραηλινή κατοχή τερματιστεί εξαιτίας κάποιας λαϊκής εξέγερσης. Όμως η Γάζα αποτελεί σχετικό προηγούμενο, μόνο εφόσον το Ισραήλ αποχωρήσει χωρίς να διαπραγματευτεί τους όρους της αποχώρησης. Έφυγε από τη Γάζα μόνο όταν το κόστος της κατοχής είχε γίνει πολύ μεγάλο. Και αντί να διαπραγματευτεί, το Ισραήλ απλά αποχώρησε.

Σε μια επίδειξη τρομερής αλαζονείας, ο Ariel Sharon απεχώρησε μονομερώς. Αρνήθηκε να συνεννοηθεί με τον πρόεδρο Mahmoud Abbas, και ούτε καν ενημέρωσε την παλαιστινιακή αρχή. Αν το είχε κάνει, μπορεί να μην ακολουθούσε το χάος που ακολούθησε. Ο Sharon λειτούργησε περιφρονητικά, σαν το Ισραήλ να ήταν το Βέλγιο του 19^ου αιώνα, και η Παλαιστίνη το Κονγκό.

Η σημερινή ηγεσία του Ισραήλ, θα πρέπει να είναι τρελή για να επαναλάβει κάτι παρόμοιο. Αλλά αυτό θα γίνει αν το Ισραήλ εξαναγκαστεί να αποχωρήσει, αντί να διαπραγματευτεί εκ των προτέρων.

Τι περιμένει λοιπόν το Ισραήλ; Βλέποντας τη κατάσταση που επικρατεί στη περιοχή, δεν καταλαβαίνει ότι η κατοχή είναι προσωρινής μόνο διάρκειας; Περιφρονεί τόσο πολύ τους Παλαιστίνιους που δεν τους θεωρεί ικανούς να επαναλάβουν αυτά που έκαναν οι Τυνήσιοι, οι Αιγύπτιοι, και οι Λίβυοι; Ή μήπως ο Netanyahu βασίζεται στη βοήθεια της Αμερικής όταν συμβεί το αναπόφευκτο; Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Άλλο να στηρίζει η Αμερική τις ισραηλινές θέσεις εξαιτίας των λόμπυ, και άλλο να νομίζει κανείς ότι η Αμερική έχει τη δυνατότητα να διατηρεί επ άπειρον την ισραηλινή κατοχή της Δυτικής Όχθης.

Και εν πάση περιπτώσει, είναι πολύ αμφίβολο αν οι Παλαιστίνιου νοιάζονται πλέον για το τι σκέπτεται η Ουάσιγκτον. Όλα εξαρτώνται από το ίδιο το Ισραήλ. Θα πρέπει να βάλει τέρμα στη κατοχή, με όρους που θα συμφωνηθούν με τους Παλαιστίνιους, και όχι να αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν με βία, η οποία θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να απειλήσει το ίδιο το κράτος του Ισραήλ.

Γιατί όμως δεν τα καταλαβαίνει όλα αυτά το Ισραήλ; Μήπως οι φανατικοί και οι θρησκολάγνοι έχουν αποφασίσει πως καλύτερα να μην υπάρχει Ισραήλ παρά να υπάρχει κουτσουρεμένο χωρίς της Δυτική Όχθη και τους οικισμούς; Αυτό όμως είναι πραγματική τρέλα.

Του MJ Rosenberg

S.A-Foreign Policy Matters,