Αναγνώστες

Αναζήτηση

24/12/11

Ελληνες: οι «Εβραίοι» του νέου Μεσοπολέμου

Φτάνει πια! «Οι Έλληνες πολίτες επιβαρύνονται -και δικαίως- με σκληρά μέτρα λιτότητας. Οι μισθοί στο δημόσιο περικόπτονται και δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους. Η εξυγίανση της χώρας συνιστά ένα ζήτημα που μπορεί να διευθετηθεί μόνο εάν συμπράξουν όλοι, όμως οι πολιτικοί κάθονται πάνω σε περιουσίες αξίας εκατομμυρίων». Αυτά έγραφε χθες η γερμανική εφημερίδα Bild, αναφερόμενη στους έλληνες πολιτικούς και τα πόθεν έσχες. Και για κάποιους έχει δίκιο. Όμως, δεν είναι εκεί το ζήτημα. Το ζήτημα είναι η γενίκευση. Μα κυρίως είναι σε αυτό το «δικαίως» για την πολιτική που οδηγεί μια χώρα σε διάλυση και μια κοινωνία σε μαρασμό. Κρίμα λοιπόν που δεν ίσχυσε το «δικαίως» ούτε το 1918, ούτε το 1945...

Βέβαια, στη γερμανική ιστορία, κάποιοι άλλοι πρέπει πάντα να φταίνε για όλα. Τι κι αν η Γερμανία είχε πίσω της τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις καταστροφές που αυτός έφερε σε όλη την Ευρώπη; Ας αφήσουμε εντελώς το τι έγινε μετά την επικράτηση του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού. Δεν πρόκειται γι' αυτό. Ας δούμε τα πριν.

Οποιος έχει μελετήσει την ιστορία του Μεσοπολέμου το ξέρει καλά: Ηδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1920, για όλα τα δεινά της Γερμανίας, η οποία δεν μπορούσε να πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις, άρχισαν σταδιακά, με την προπαγάνδα που διαρκώς κέρδιζε έδαφος, να φταίνε, κάθε μέρα και περισσότερο κάποιοι οι άλλοι, όχι οι ίδιοι. Κι αυτοί, ο τότε στόχος, ήταν οι Εβραίοι – κάτι που ξεκίνησε πολύ πριν ο Χίτλερ πάρει την εξουσία. Στην πραγματικότητα, αντιθέτως, αυτό ήταν ένα από τα κύρια προπαγανδιστικά εργαλεία που τον βοήθησε να την καταλάβει, κάτι που έγινε με εκλογές και την ελεύθερη ψήφο του γερμανικού λαού. Αλλά για τις ψήφους δεν είναι που γίνεται και η επίθεση κατά της Ελλάδας δύο χρόνια τώρα; Αυτό δεν εκτιμούν σχεδόν οι πάντες; Απλώς τώρα το λέμε κομψά: μιλάμε για το «κομματικό ακροατήριο» της Μέρκελ

Σήμερα, για την οικονομική κρίση που απειλεί τους πάντες, για όλα τα δεινά της ευρωζώνης, κατά την προπαγάνδα του Βερολίνου φταίνε και πάλι κάποιοι. Φταίνε αυτοί και μόνον για όλα. Κι αυτή τη φορά, είμαστε εμείς, οι Ελληνες – χωρίς, τονίζεται και πάλι εδώ, αυτό να υπονοεί ή να σημαίνει τις φρικαλεότητες που ακολούθησαν μέσα στον πόλεμο: μιλάμε για το πριν. Και το πιο τρομερό είναι ουδείς δείχνει να πτοείται ακόμα και τώρα, που είναι πια αδήριτο το γεγονός ότι η κρίση έχει πολύ βαθύτερες και ευρύτερες ρίζες.

Αντιθέτως, η μομφή κατά της Ελλάδας και των Ελλήνων αρχίζει να εξαπλώνεται και, κυρίως, να πιάνει ρίζες και εκτός γερμανικών συνόρων, απ’ όπου και άρχισε και συστηματικότατα επί δύο χρόνια τώρα καλλιεργείται. Κι αυτό, ειδικά πια για μια Ελλάδα που «δικαίως» υποφέρει τα πάνδεινα για να διορθώσει τα όντως τεράστια κακώς κείμενα, είναι άδικο, είναι λάθος, είναι, κυριολεκτικά, όλεθρος. Και υπονομεύει όσο τίποτε άλλο τη θέση της στον αυριανό κόσμο.

Οποιος βιαστεί να εξοργιστεί από αυτές τις διαπιστώσεις, ας μην λησμονήσει τη δήλωση της Κριστίν Λαγκάρντ την περασμένη εβδομάδα για εικόνα επιστροφής του κόσμου στη μεσοπολεμική δεκαετία του 1930 και τη μεγάλη παγκόσμια ύφεση. Γιατί αυτή η «επιστροφή στο ΄30» δεν πάει μόνη της, ούτε αφορά μόνον τα οικονομικά. Είναι φαινόμενο πολύ πιο σύνθετο και βαθύ: η Λαγκάρντ δεν είναι παιδάκι: ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει «δεκαετία του ‘30». Δεν λέει «οδηγούμαστε στο ΄29». Λέει ότι το ξεπερνάμε και ότι οδηγούμαστε στις συνέπειές του. Κι αυτό, σημαίνει πάρα πολλά. Σημαίνει ολοκληρωτισμό, φυλετισμό, διαίρεση, πόλεμο. Αλλωστε, τι άλλο υποδήλωνε πριν από λίγες ημέρες και το εξώφυλλο του περιοδικού Newsweek με το πορτραίτο της καγκελάριου να στάζει αίμα, με τον τίτλο «Προσοχή! Μέρκελ»;

Και τι σκέψεις γεννά η ανάγκη της πορτογαλικής κυβέρνησης να επιστρατεύσει τη στρατιωτική αστυνομία για την τήρηση της δημόσιας τάξης λόγω των εντάσεων που αναμένει από τα βίαια μέτρα που κι εκεί επιβάλλονται από το Βερολίνο; Τι σκέψεις γεννούν τόσες και τόσες αναφορές που έρχονται κάθε μέρα στο φως από Ευρώπη και Αμερική για κινδύνους πολύ πέραν της οικονομικής σταθερότητας; Γιατί κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας;

Η Ελλάδα πρέπει να αντιληφθεί ότι η συνέχιση αυτής της προπαγάνδας είναι μέγα έγκλημα για το μέλλον της χώρας και των παιδιών της. Δεν μπορεί άλλο να επιτρέπει να συνδεθούν οριστικά στις συνειδήσεις των ευρωπαίων πολιτών οι ευρύτερες εξελίξεις με την έννοια μιας κεντρικής ελληνικής ευθύνης γι' αυτή την πορεία.

Είναι δε απίστευτο, όμως αυτή η προπαγάνδα της καταστροφικής Ελλάδας επαναλαμβάνεται πυκνά ακόμα και εδώ, μέσα στην ίδια την Ελλάδα, από άφρονες συμπατριώτες μας που δεν κατανοούν τι κάνουν, υπό το βάρος της πίεσης των γεγονότων και από τη δίκαιη οργή τους για το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Οσο η πολιτική Μέρκελ δεν θα επιτρέπει να φανεί μια λύση στον ορίζοντα της κρίσης, τόσο η μομφή αυτή μπορεί να εξαπλώνεται και σε άλλες χώρες, πλην της Γερμανίας, που έχει ήδη καταστεί κυρίαρχη. Κι όσο μεγάλες χώρες φοβούνται, όπως λ.χ. ακόμα και η Γαλλία, η στοχοποίηση, θα κάνει ακόμα μεγαλύτερο κακό.

Οι Ελληνες και οι Ελληνίδες που ταξιδεύουν συχνά στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, το ζουν κάθε μέρα κα αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει και πόση ζημιά κάνει η προπαγάνδα που η Μέρκελ και το κόμμα της συστηματικά ασκούν με όχημα τα λαϊκίστικά τους έντυπα, καθώς υπονομεύει δραματικά την εικόνα της Ελλάδας και, κυρίως, των Ελλήνων σε όλη την Ευρώπη. Αλλωστε, τη Γερμανίδα καγκελάριο έχει καταγγείλει δημοσίως γι' αυτό ακριβώς το θέμα, για τη φοβερή ζημιά που κάνει η προπαγάνδα κατά της Ελλάδας από το Βερολίνο, ο προκάτοχός της Σρέντερ.

Η ζημιά που γίνεται για την Ελλάδα και τους Ελληνες, είναι τεράστια. Ισως είναι πιο μεγάλη και από αυτή την ίδια την κρίση του χρέους. Και αυτό, επειδή γίνεται πλέον στη βάση, στους λαούς της Ευρώπης κι όχι απλώς στις ηγεσίες κάποιων κρατών. Φυσικά, πρωταρχική ευθύνη γι' αυτό έχουν προσωπικά οι κκ Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου που πραγματοποίησαν διεθνή προπαγανδιστική εκστρατεία κατά της Ελλάδας στην πρώτη περίοδο της εξουσίας τους. Όμως το ζήτημα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα.

Η Ελλάδα πρέπει να δει πάρα πολύ σοβαρά αυτό το πρόβλημα και να αντιδράσει. Είναι βέβαιο ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το έχει βιώσει ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, πριν αναλάβει τη σημερινή του θέση, καθώς πρόκειται για προσωπικότητα με διεθνή παρουσία και δράση. Γι' αυτό και πρέπει κάτι να κάνει. Να ξεκινήσει τώρα μια διεθνή, συντονισμένη εργασία για την ανάσχεση αυτού του κλίματος που όσο επιτείνεται η κρίση, τόσο κινδυνεύει να αναζωπυρωθεί και να επικρατήσει.

Απαιτείται άμεση και συστηματική προσπάθεια για την αναστήλωση του ονόματος της Ελλάδας που με τόση προθυμία και ευκολία γκρέμισε το Βερολίνο και η προπαγάνδα του για καθαρά εσωτερικούς μικροπολιτικούς λόγους। Οι Γερμανοί κατασκεύασαν και πάλι έναν φανταστικό «υπερ-κακό», υπεύθυνο για όλα τα δεινά. Όμως η Ελλάδα πρέπει να αποτινάξει από πάνω της αυτό το κατασκεύασμα. Και πρέπει να το κάνει τώρα. Αυτό είναι το πρώτο και το κυριότερο που οφείλουμε να σταματήσουμε. Και, δυστυχώς, με αυτό είναι που εδώ δεν ασχολείται κανένας…


http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=436152&fb_source=message#.TvT4wJNM0KM.facebook

19/11/11

Antisemitic Ministers and Holocaust deniers enter the new Greek government

Antisemitic Ministers and Holocaust deniers enter the new Greek government

by Abravanel

A. What happened ?

Under international pressure over erroneous political decisions concerning the economic policy, the socialist government led by Yorgos Papandreou collapsed. A new government of national unity was formed led by former European Central Bank vice-president Lukas Papademos and supported by the majoritarian socialist party PASOK, the conservative Nea Dimokratia and the far-Right LàOS; the leftist SYRIZA and the Greek Communist Party have declined to participate. Although there is a long history of public antisemitism within all greek parties, it was usually kept under control by moderate leadership; these new developments mark the first time that the antisemitic far-Right gains institutional access and real power by entering in four ministries with one minister and three undersecretaries.

B. The recent history of the LàOS party

Until 2000 the greek Far-Right practically consisted of two major groups: the faction inside the greek conservative party of Nea Dimokratia and a small neonazi galaxy of groups in which the violent Chrisi Avgi, (Golden Dawn) was prominent. The domination of the two major parties, the conservative Nea Dimokratia and the socialist PASOK in which nationalistic and antisemitic sentiments were tolerated but also kept in check, gave grounds to the often cited but misleading assumption that a strong Far-Right does not exist in Greece.

All this changed when Yorgos Karatzaferis, a parliamentarian from Nea Dimokratia was expelled in 2000 when he accused the party leader of being surrounded by gays. Immediately after he created his new party called LàOS, (Popular Orthodox Rally), which managed 4 years later to enter the European Parliament and 3 years afterwards to enter the Greek Parliament.

Since it's foundation LàOS has professed a double identity: on one hand it has made declarations generically condemning the phenomenon of antisemitism although never specific events and has even made isolated statements supporting greek-israeli military cooperation; it should be marked that these statements were directed to international Press and not to the greek audience in order to shake the label of an extremist.

On the other it has consistently flooded greek media with statements varying from the explicit acceptance of the Protocols of the Elders of Zion to statements saying that "the Jew smell blood" concerning Israel and Jews being responsible for 9/11, claiming world Jewish domination, Jews being Christ-Killers, expressing doubts over the Holocaust etc. Although Greek Jewry has expressly tried to stay outside political rivalries, the Central Board of Jewish Communities in Greece has repeatedly issued statements condemning various Karatzaferis statements.

C. Specific instances of antisemitism by party leader Y.Karatzaferis

There are literally hundreds of statements of LàOS top politicians in which they express antisemitism and credence to all kinds of weird conspiracy theories in which Jews are protagonists. Some are dead serious like the accusations that Jews are responsible for the greek debt, others are traditional Christian antisemitism like the Christ-Killers accusation while others are simply funny like the ones being responsible for every major greek disaster beginning from the Peloponnesean War:

1. Should there ever be a Greek Jewish politician, then he/she will owe allegiance to foreign powers - no Greek Jew must take part in government.
In 1996 as a mainstream conservative parliamentarian he accused Minister Christos Rozakis, (a Christian Orthodox whose 1 paternal grandfather was a Jew who converted to Christianity), of double allegiance after a campaign led by a neonazi newspaper. Apparently Jewish blood, diluted to 1/4 and baptized is still poison to Karatzaferis.

LàOS party newspaper advocating the veridicity of the Protocols of the Elder of Zion

2. The Protocols of the Elders of Zion are true
On the Lisbon Treaty of the European Union: "Whatever is being described in the Protocols of Zion is becoming reality today. One Goverment, one currency for all of Europe. And this for me is the coming of the New Order of things.", Y.Karatzaferis in the Greek Parliament, 11/6/2008

3. He is proud that no Jews, gays or communists are part of his party and has accused many Christian politicians as crypto-Jews.
"First of all I am not a Jew; let's see if the Prime Minister (Simitis) can claim this. Second of all I am not a communist; let's see if Karamanlis (conservative party leader) can claim this. And third I am not gay; and there are not many people who can claim this", speech made at 28th May 2002.

4. Jews are directly accused as Christ-killers.
"The murderers of GOD would ever care for innocent children? Their pure blood is soaking the flesh not of the Jews whose skin has acquired a sheath of impermeability...", in the main article in party newspaper A1 4 January 2009

5. He has openly asked for neonazi party Chrisi Avgi to enter the greek government.
In this video one can see Yorgos Karatzaferis in his daily television show offering neonazis a ministry.

6. Jews are responsible for 9/11
Karatzaferis even asked for an official enquiry over the rumors of arab newspapers that 4000 American Jews did not go to the Twin Towers on 9/11. He repeated the claim multiple times in his television show, even challenging the israeli ambassador.

7. Speaking about Israel and the Cast Lead operation of 2009
"The Jews are transforming to the same ruthless killer as their perpetrator[the Nazi]", "The blacklettered day the State of Israel was born", "...more Jews practicing the ruthless policies of Zionism", main article in party newspaper A1 4 January 2009.

8. The Jews, the Vatican and the Peloponnesean War between Sparta and Athens.
A myriad of other statements like the "conspiracy of the Vatican and the Jews", "Jews forcing their laws in countries outside their own", "The New World Order expressed by the Jews", "they [the Jews] print synagogues on banknotes". A special mention goes to history lessons in which Jews are responsible for the fall of Constantinople to the ottoman Turks in 1453. Even better is the revelation that Jews are responsible the Peloponnesean War of 431 BCE between Sparta and Athens.

I am certain that when his car hits a traffic jam he accuses the Jews of intentionally painting the traffic lights a communist red just to spike him.

9. An evergreen: Holocaust Denial
"...let's talk about the myth of Auschwitz and Dachau and talk about these ovens, to talk about these gas chambers, whether the gas chambers were insulated to hold gas inside or they were simple bricks". The specific excerpt is from 2001 but there are many occasions, especially in his daily television show when hosting his friend Plevris, eg here.

D. Antisemitism of the new LàOS ministers

1. Minister of Infrastuctures, Transport and Networks Mavroudis (Makis) Vorides

New minister Voridis with an axe/source: enet.gr

An avowed nationalist whose violent past is evident in his photo carrying an axe (! ) during clashes with leftist protesters. President of the youth faction of EPEN, a nationalistic party supporting the 1967 military junta, he later formed the antisemitic and nationalistic party Elliniko Metopo. Later on he joined forces with the man who has come to symbolize exterminationist antisemitism Konstantinos Plevris and tried to form a european alliance of antisemitic parties with the 1997 European Nationalistic Conference in which infamous LePen's french Front National, dutch Vlaams Blok and spanish Frente Nacional took part. Here can one read his adventures in the murky waters of the greek far-Right.

In 2002 he expressed doubts over the authenticity of the Anne Frank diaries and said that he could not answer whether the Protocols of the Elders of Zion are true or false. He did say though that he had never met a Jew who shares his political ideas and he has absolutely no problem with the violent neonazi party of Chrisi Avgi

2. Under secretary to Growth, Competitivity, Maritime Affairs Adonis Georgiadis

The official lawsuit against the Greek Jewry, in which Georgiadis will testify against/source:GHM

A famous tele-evangelist with a popular TV show in Karatzaferis TV channel, he has made more than his fair share of antisemitic claims like the 2009 claim that "All major banks belong to the Jews" during a conversation with his brother in which they claimed that the Jewish Lobby held the keys to the greek foreign debt.

He also systematically publicized though his TV show and sold though his bookshop the most infamous antisemitic book ever to have been published in Greece, "The Jews, the whole truth" by neonazi Konstantinos Plevris. Here one can read an extensive report over the systematic promotion of the aforementioned book.

The new under-secretary is linked with a long friendship to Plevris and was hosted in Plevris TV show several times. Due to his support he has been called as a witness on behalf of the neonazi Plevris in a lawsuit brought against the leadership of the Greek Jewry. In other words a minister of the greek government is called by a neonazi to defend his work which advocated the extermination of Jews against the Greek Jewish Community, after having extensively publicized the book in many shows.

Given the widespread doubts over the independence of the greek Justice system which has been proved to be sympathetic to antisemitic claims, one is left to wonder whether Georgiadis will resist the temptation to help his old friend and mentor.

E. Is the Jewish Community in Greece in danger ?

No more than it was yesterday, but a deterioration is expected. Arson attacks and vandalisms are common in Greece but since the palestinian attacks in Greece in the 80's and the Al Qaeda bombings of the turkish synagogues there has been an effective synergy of both government-afforded protection and internal jewish security service; it is doubtful whether the LàOS politicians will risk violent outbreaks by antisemitic groups which would lead to international exposure.

There are three ways that the new found power of LàOS could hurt Jews, one that already has happened and two others hypothetical:

1. The first one is the LàOS has managed to make antisemitism mainstream.
When LàOS politicians cast doubts over the Holocaust or accuse Jews of handling the greek national debt they introduce vulgar antisemitic speech into the everyday discourse. These arguments existed before but they were considered populistic and vulgar-chick. Nowadays when Karatzaferis drops A-bombs like directly accusing Jews of killing the Christian God, then statements like Communist Party of Greece leader's on "30 pieces of silver" offered by Israel go by largely unnoticed raising the bar of what is considered acceptable.

It should be highlighted that Karatzaferis owns a television station with national television coverage and a party newspaper; these two media outlets have accomplished more in the fight against Jews than any neonazi fringe group given their wide audience and constant flow of virulent antisemitism.

2. The new ministers are not likely to directly challenge the Jewish community, but will use their power to advance antisemitic policies.
Consistent statements of theirs point to the fact that they will use their influence directly or indirectly to oppose the recent introduction of the Holocaust in greek history book, (Greece considered the murder of +60.000 Greek Jews a non-greek event and did not teach in the greek school system until the mid-00's).

The new ministers will probably use their influence to discourage attacks of far-Right antisemitic groups to Jewish targets in order not to escalate mounting opposition to them. Still it is possible to withdraw police protection to Jewish institutions in case of leftist aggression in order to score points with their political rivals who would appear more antisemitic than LàOS.

They will protect neo-nazis from police prosecution as seen with the Georgiadis support of Plevris. They will also foster a climate of tolerance of racism; for example it will be less likely for a greek organization to oppose antisemitism when it's revenues will be partly controlled by the LàOS government members.

Jews in high-profile places will probably witness some discrimination in State-related jobs. Not necessarily because Voridis, Georgiadis, Rodoulis or Yeorgiou will follow a systematic antisemitic policy but because their presence creates a safety net for those mid-level government employees who foster antisemitic feelings. LàOS claims it seeks a Greece for Greeks and Karatzaferis favorite game is one day to say that Greek Jews are Greeks and another to say that they are not; one cannot realistically can expect otherwise.

3. In case of tension the Middle East they shall revert to time-honored antisemitic policies.
Experience shows that despite lip-service to greek-israeli military cooperation, in times of crisis they have consistently turned in order to please their antisemitic voters. During Cast Lead in 2009 when Greek Jewry suffered attacks in all major greek cities, including arsonist attacks in synagogues and cemeteries the LàOS leader unleashed one of the most vicious attacks mixing Greek Jews, Israel, USA and nefarious powers in a scheme to assassinate Palestinian children the same way Jews assasinated Christ. This attack warranted an un-precedented request to the President of the Parliament Siufas on behalf of the Central Board of Jewish Communities so that Greek Jews were not left at the mercy of the mob; sadly only one parliamentarian rose to the challenge settling the question whether antisemitism is embedded in greek society.

F. What to do ?

There are discussions on measures of protection to be adopted. I shall return with an article shortly.

In a nutshell

The huge economic crisis has created an opportunity for LàOS party to enter the government. It is not a party with some questionable remarks: it is a Holocaust denying party which is one step away from advocating measures that limit perceived Jewish influence in Greece - they actually believe in all kinds of jewish conspiracies. Still their number one goal is achieving power and they shall not endanger their position with openly antisemitic policies; they're even capable of paying lip service with a generic condemnation of antisemitism or nominal support of greek-israeli military cooperation in order to shake the extremist label. The Greek Jews are not in any kind of imminent danger but antisemitism has become mainstream with unknown consequences for the future. It is inevitable that antisemitism will co ntinue to rise with practical consequences doubting the progress made the past 15 years; Greek Jewry must acknowledge that the Greek State cannot guarantee its safety unless we admit that the wolves can protect the sheep. What measures should be taken its to be seen.

3/11/11

UNESCO and the Palestinians

14/10/11

Behind the scenes: How the Schalit deal came about


Behind the scenes: How the Schalit deal came about




Hamas letter to Israel outlining prisoner-swap deal marked a turning point in negotiations; David Meidan, appointed chief Schalit negotiator three months earlier quickly noticed change in Hamas approach.

The main breakthrough came in July. After five years of negotiations, Hamas forwarded a letter to Israel in which, for the first time, it outlined its final terms for a prisoner swap for Gilad Schalit.

Three months earlier, David Meidan, a former senior Mossad operative, had been appointed chief mediator to the Schalit talks by Prime Minister Binyamin Netanyahu. Upon receiving the letter, he immediately got to work.

The first indication that Hamas was willing to ease up its demands came fairly quickly. After studying the letter and seeing the names of Tanzim chief Marwan Barghouti, PFLP chief Ahmed Sadat and some top Hamas terrorists, Meidan immediately made clear that these people – the so-called “symbols” of Palestinian terror – would not be released. Surprisingly, Hamas did not say no.

The same week that the letter was sent by Hamas, the Egyptian mediator – a deputy of Intelligence Minister Murad Muwafi – renewed his activity. In Israel, Cairo’s renewed interest in the Schalit issue was understood as a result of a number of elements.

First, the interim military-run government in Egypt wanted to show the world that while the country appears to be in disarray and on the verge of governmental collapse, this is not the case. Instead, by mediating the Schalit deal, Egypt was able to show that it still is a player with major regional influence.

The second reason is more internal and has to do with Egypt’s concern with Hamas, but even more so with its founding father – the Muslim Brotherhood.

The Brotherhood is expected to gain significant political power in the upcoming elections. By striking a deal with Hamas, Egypt gains some political influence over what happens in the Gaza Strip.

Getting back to July, after receiving Hamas’s response, the Egyptians proceeded to hold six rounds of talks between Meidan and Izhard Awadallah, the head of the Hamas delegation to the talks. Ahmed Jabari, Hamas’s military commander, was also a frequent participant.

The talks were usually held in Cairo at the Intelligence Ministry. Meidan and the Israeli delegation would sit in one building and Awadallah and the Hamas delegation in another. The Egyptians would move back and forth with messages and instructions.

The last round of talks began at 9 a.m. Monday and continued for 24-hours straight until 9 a.m. Tuesday, when Meidan signed the deal. Meidan was joined at the final round of talks by Shin Bet (Israel Security Agency) chief Yoram Cohen and Netanyahu’s military secretary Maj.-Gen. Yohanan Locker.

Contrary to some reports, while Germany played a role in the negotiations, it was at a much earlier stage. The German mediator had crafted an agreement – which one Israeli official called a masterpiece – already two years ago. Hamas, however, balked at it since it felt that the Germans were biased toward Israel.

Hamas had a number of reasons for finally agreeing to a deal.

The first is that while Israel has paid a price for not releasing Schalit, so has Hamas, which as proven by the deal, was holding a bargaining chip for five years that is worth 1,000 convicted terrorists.

The second reason has to do with the instability in Syria and Hamas’s fears that it is losing its headquarters in Damascus. Musa Abu Marzook, Khaled Mashaal’s deputy, has already established an office in Cairo that could potentially replace the one in Damascus. In addition, there are claims that the Egyptians have promised an increase in trade with Gaza.

Hamas has also been hit hard by Palestinian Authority President Mahmoud Abbas’s move at the United Nations last month that gave him and his Fatah party a major boost among the Palestinian public. By securing the release of 1,000 prisoners, Hamas is gaining political points.

One of the main sticking points throughout the negotiations was Hamas’s concern that the swap would be perceived as a “deportation deal” if a majority of the released terrorists were deported from the West Bank and Gaza. The change in that position came in March, when Cohen was appointed head of the Shin Bet.

Yuval Diskin, Cohen’s predecessor, had rejected the possibility that a significant number of terrorists would be allowed to return to the West Bank. To Gaza, he agreed to a slightly larger number.

Cohen immediately immersed himself in the negotiations and established a rapport with Meidan. Cohen decided to be a little more daring than Diskin and agreed to increase the number of prisoners who would be allowed to return to the West Bank and Gaza. By doing this, and claiming that the results would be “containable,” Cohen provided Netanyahu with the security backing he needed to be able to move forward with the negotiations.

The July talks did not start from scratch. Instead, they picked up from where Israel and Hamas had left off two years ago and were based heavily on the previously nixed German proposal. The two stages of 450 and 550 releasees were agreed upon in 2009. Now, the sides had to work through the names.

Meidan, working on instructions from Netanyahu, made two points clear from the beginning – First, Israel would not release “symbols,” and second, it was willing to allow some of the released prisoners to go to the West Bank, and even more to Gaza.

Israel also, for the first time, agreed to release prisoners from east Jerusalem, as well as Israeli Arabs. These two categories had never before been seriously considered for release and were nixed during the talks led by the Olmert government. Here, too, the change at the top of the Shin Bet played a key role.

Cohen’s rationale for agreeing to release six Israeli Arabs was that a few of the ones requested by Hamas were old and not particularly dangerous. The agreement to release almost all of the Hamas prisoners from Gaza was made due to an assessment that their influence over Hamas would be limited.

“There are 20,000 Izzadin Kassam members in Gaza, and another 200 are not going to make a huge difference,” Cohen explained.

For now, the entire defense establishment is focused on implementing the deal and getting Schalit home. But after he returns to his family in Mizpe Hila, the tough questions will need to be asked: How come Israel failed for five years to create a viable military option to release him from Gaza, or other means of leverage over Hamas that could have forced it to agree to this deal earlier than now.

Israel will also have to ask itself what may the toughest question of all: What happens next time? What happens after the next soldier is kidnapped?

The Winograd Committee, established to probe the Second Lebanon War in 2006, wrote an appendix to its report in which it called on the government to set a clear policy for how it deals with kidnapped soldiers.

This has yet to happen, and as long as Hamas and Hezbollah know that one Israeli is worth 1,000 prisoners, chances are they will try again.

13/8/11

Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης - ομιλία Ιωσήφ Βαένα

Καλησπέρα, ονομάζομαι Ιωσήφ Βαένα και αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και ιδιαίτερα την Βίβιαν Κούνιο.

Το 2012 η θεσσαλονίκη γιορτάζει τα 100 χρόνια ελληνικής διοίκησης και ταυτόχρονα η δική μου οικογένεια θα γιορτάσει τα 520 χρόνια παραμονής της σε αυτή την πόλη, μιας και ανήκουμε στην πρώτο κύμα των σεφαραδιτών εβραίων. Και όμως παρά τα 2000 χρόνια συνολικής παρουσίας στην πόλη που καθιστούν τους εβραίους την αρχαιότερη θρησκευτική ομάδα της πόλης - τα σημερινά δεδομένα μας καθιστούν ξένους - μια ομάδα που στην καλύτερη περίπτωση ανεχόμαστε κάτω από την ομπρέλα της πολυπολιτισμικότητας. Γεγονός βέβαια που ελαφρώς με αγχώνει όσο αφορά την απορρόφηση νέων μεταναστευτικών ομάδων όπως αλβανών, ρώσων, ομογενών από την πρώην σοβιετική ένωση γιατί αν 2000 χρόνια δεν επιτρέπουν σε μια υψηλού οικονομομορφωτικού επιπέδου ομάδα όπως οι εβραίοι να θεωρηθούν μέρος του αστικού corpus, τότε διάολε την έχουμε βάψει.

Και όμως δεν ήταν πάντα έτσι. Η σημασία της Θεσσαλονίκης για τον εβραϊκό κόσμο δεν περιορίζεται στο γεγονός οτι συνιστούσαν την πλειοψηφία της πόλης επί αιώνες, αυτό συνέβη και αλλού. Ούτε στην τεράστια πνευματική και οικονομική της παραγωγή. Η σημασία της Θεσσαλονίκης - κάτι που οφείλει να γίνει κατανοητό από όσους ενδιαφερόμενους - είναι οτι για πρώτη φορά οι εβραίοι μπόρεσαν να δημιουργήσουν μια κοινωνία όχι περιχαρακωμένη στα γκέτο αλλά να ταυτίσουν την τύχη της πόλη με την ίδια την τύχη της κοινότητας. Η δραστηριότητα των κοινοτικών οργάνων επεκτείνονταν σε τομείς εκτός στενού εβραϊκού ενδιαφέροντος όπως την οικιστικής ανάπτυξη, την υγιεινή και άλλους που επηρέαζαν το σύνολο της πόλης. Έτσι κατάφεραν να συστήσουν αυτό που ο πατέρας του σύγχρονου Ισραήλ Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, που αν και πολωνός ήρθε να σπουδάσει εδώ στην Θεσσαλονίκη, ονόμασε ως την πρώτη σύγχρονη εβραϊκή πόλη πριν το Τελ Αβίβ. Μια πραγματικότητα που αποτυπώνεται στην αδυναμία μας να δώσουμε ένα μονοδιάστατο χαρακτήρα στην εβραϊκή κοινότητα της πόλης: η πλειοψηφία ασχολούνταν με επαγγέλματα της θάλασσας αλλά δεν ήταν ναυτικός λαός, κυριαρχούσαν στο μικρεμπόριο αλλά ακόμα περισσότερο κυριαρχούσαν στους βιομηχανικούς εργάτες, ενώ οι πλουσιότεροι κάτοικοι της ήταν οι Μοδιάνο και οι Αλαττίνι.

Η έννοια της πολυπολιτισμικότητας εκείνη την εποχή δεν ήταν η ειδυλλιακή εικόνα μιας pax ottomana: οι μουσουλμάνοι ήταν οι αδιαφιλονίκητοι κυρίαρχοι αυτής της πόλης, οι εβραίοι έδιναν τον τόνο και την οσμή της ενώ έλληνες και φράγκοι έδιναν στην πόλη την ποικιλομοιομορφία της. Πολύ σημαντικότερες όμως υπήρξαν οι ταξικές διαφορές στην εντός κάθε κοινότητας, γεγονός που επέτρεπε την δημιουργία πραγματικά πολυπολιτισμικών υποκοινωνιών εντός της όπως το Club du Salonique για τα πλούσια αστικά στρώματα ή την Φεντερασιόν για τους πρωτοπρολετάριους. Μια κατάσταση στην οποία είχαμε ως αποτέλεσμα στην εβραιούπολη όπως την χαρακτηρίζει ο Καρκαβίτσας, τα ισπανοεβραϊκά να μιλιούνται τόσο από τον καθηγητή αρχαιολογίας Ανδρόνικο, όσο και από τους λιγοστούς χριστιανούς εργάτες που δούλευαν στο λιμάνι.

Αυτή η πραγματικότητα έγινε σεβαστή τη πρώτη δεκαετία ελληνικής κατοχής, γεγονός ίσως παράξενο από τον σύγχρονο αναγνώστη αλλά απόλυτα κατανοητό αν αναλογιστεί τις ισορροπίες δυνάμεων της εποχής. Η άφιξη των προσφύγων και η απέλαση των μουσουλμάνων, άλλαξε αυτές τις ισορροπίες και επέτρεψε την εκδήλωση μιας στοχευόμενης αποεβραιοποίησης της πόλης που κορυφώθηκε μεταξύ 1943 και 1953 – οι ημερομηνίες δεν είναι τυχαίες. Κορυφαίο και ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η καταστροφή του νεκροταφείου, του μεγαλύτερου εβραικού νεκροταφείου του κόσμου με 350/500.000 τάφους που ο παλαιότερος εντοπίζεται στον 3αιώνα της Κ.Ε. μέσα στο κτίριο Δίοικησης. Η καταστροφή του δεν ήταν έργο των γερμανών ή κάποιων κακών δοσίλογων.

Προσπάθειες καταστροφής του είχαν ξεκινήσει σχεδόν ταυτόχρονα με την εδραίωση της ελληνικής κυριαρχίας, η δε εγκαινίαση της καταστροφής του υπήρξε προϊόν έμπνευσης χριστιανικής επιτροπής που ζήτησε την άδεια από τον γερμανό διοικητή, εκτελεσμένη από τον ίδιο τον Δήμο. Και τονίζω οτι χρησιμοποίησα τον όρο εγκαινίαση γιατί η καταστροφή 350.000 τάφων δεν έγινε κατά την διάρκεια του πολέμου μόνο αλλά συνεχίστηκε για δεκαετίες μετά. Και όργανα υπήρξαν όχι μόνο η Εκκλησία που χρησιμοποίησε κλεμμένες ταφόπλακες για τον καλλωπισμό των εκκλησιών της πόλης Αγιος Δημήτριος, Ροτόντα,Αγία Σοφία ή το Κράτος για την δημιουργία πλατειών όπως του Ναυαρίνου, Ροτόντας ή του Βασιλικού Θεάτρου. Δεκάδες μαρτυρίες μιλούν για απλό κόσμο που έσκαβε τους τάφους για χρυσό ή ψάρευε κρανία για να αποσπάσει χρυσά δόντια για να πουλήσει στους χρυσοχόους της Βαλαωρίτου το 1946.

Αυτά τα γεγονότα τα αναφέρω γιατί έτσι μπορεί να γίνει περισσότερο κατανοητή η λυσσώδης άρνηση αυτής της πόλης, της χριστιανικής της κοινότητας για να ακριβολογούμε, να αναγνωρίσει το παρελθόν της και να σταματήσει να καταφεύγει σε μια φαντασιακή ιστορία που διαψεύδεται από την οικογενειακή ιστορία του κάθε κάτοικου της. Επίσης εξηγεί την φοβικότητα της ίδιας της εβραϊκής κοινότητας απέναντι σε προσπάθειες αναβίωσης ενός παρελθόντος το οποίο καταπνίγηκε βίαια από τις ίδιες δομές εξουσίας που σήμερα το επικαλούνται.

Το 1912 είναι υπερβολικά κοντά για να μπορέσουμε να μιλήσουμε αυθεντικά για την πολυπολιτισμικότητα της πόλης. Στην καλύτερη περίπτωση μπορούμε να επικοινωνήσουμε την γνώση περί ύπαρξης μιας κοινωνίας αλλά έχοντας υπόψιν οτι αυτή στην συνείδηση των χριστιανών κατοίκων της αυτή δεν συνδέεται με την σημερινή πόλη. Μια έκθεση για την πολύγλωσση θεσσαλονίκη μπορεί να έχει ενδιαφέρον αλλά μεταφέρει την ίδια συγκινησιακή φόρτιση ενός ντοκιμαντέρ για την Πολυνησία. Ενδιαφέρον αλλά απόμακρο.

Αυτό συμβαίνει γιατί η ύπαρξη αυτού του πλούτου και το τραύμα της απώλειας του δεν είναι μέρος του δημόσιου λόγου και - ακόμα όταν αναφέρονται - γίνονται υπό τους όρους της κυρίαρχης πλειοψηφίας που επιβάλει σήμερα μέχρι και το λεξιλόγιο της. Χωρίς όμως την δημόσια αναγνώριση των μηχανισμών που επέφεραν την αποεβραίοποίηση της και την, από εβραϊκής άποψης υποκριτική επίρριψη όλων των ευθυνών σε 5/10 δοσίλογους, το μόνο που θα επιτευχθεί θα είναι μια εξίσου πλαστή ιδεατή ταυτότητα στην οποία οι εβραίοι θα είναι αναγκασμένοι να λένε μάλιστα κύριε, όπως ακριβώς έλεγαν στους συνεργάτες των γερμανών που είχαν ενσωματωθεί στο μετεμφυλιακό κράτος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση του Δίκτυου των Μαρτυρικών Πόλεων, που αναδείχθηκε από προοδευτικές ομάδες της πόλης. Το Δίκτυο ήταν γνωστό χρόνια πριν απασχολήσει την Θεσσαλονίκη και το οποίο είχε εκδώσει την Μαύρη Βίβλο της Κατοχής προκαλώντας την θυμηδία των ιστορικών μιας και αφιέρωνε 4 γραμμές σε 130 σελίδες για το Ολοκαύτωμα, δείχνοντας πολύ πριν τον κ.Παπαγεωργόπουλο αν η Θεσσαλονίκη είναι μαρτυρική πόλη ή όχι. Αλλά ακόμα και τότε η μη-ένταξη όπως μας πληροφόρησε ο κ.Μηταφίδης, τον οποίο ευχαριστώ, θα γίνονταν υπό όρους περί μη απόδοσης των περιουσιών μιας και οι συνεργάτες των γερμανών στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν το σύνολο των αρχών της πόλης αλλά και αρκετές χιλιάδες χριστιανοί θεσσαλονικείς σε ποσοστό που άγγιζε το 20 με 30% των οικογενειακών πυρήνων της πόλης.

Αλλά η συγκεκριμένη συζήτηση αφορά την πολυπολιτισμικότητα της πόλης σήμερα οπότε ίσως θα έπρεπε να γίνουν ορισμένες προτάσεις. Προσωπική μου άποψη και αντλώντας από την εμπειρία του εξωτερικού πιστεύω οτι θα έπρεπε να υιοθετηθεί, αναγκάστηκα από πάνω προς τα κάτω, μια προσπάθεια προσέγγισης της πραγματικής ιστορίας ενσωματώνοντας την στην δημόσια ιστορία όχι ως παράρτημα ή μια εξωτική πολυπολιτισμικότητα και σίγουρα όχι κάτω υπό όρους αναπαραγωγής των υπάρχοντων εξουσιαστικών δομών που ορίζουν τις σχέσεις εβραίων και χριστιανών. Ξεχωριστές εκθέσεις και ξεχωριστές ομιλίες για την εβραϊκή κοινότητα της πόλης είναι ανεπιθύμητες όταν εκφράζουν συνολικές πτυχές της ζωής της πόλης. Αντίστοιχα κάθε επαγγελματική ή κρατική δομή οφείλει να κάνει μια συνειδητή προσπάθεια να περιλάβει την εβραϊκή πτυχή της ιστορίας τους. Είναι απαράδεκτο ο Δικηγορικός Σύλλογος να θέτει ως ημερομηνία ίδρυσης το 1914 αγνοώντας την πολυεθνική ίδρυση του τον προηγούμενο αιώνα ή η Μαθηματική Σχολή να αγνοεί τον σημαντικότερο σαλονικιό μαθηματικό όλων των εποχών Ραφαήλ Σαλέμ που γεννήθηκε στην Βίλα Σαλέμ που σήμερα αποκαλείται παλιό ιταλικό προξενείο επί της Βασιλίσσης Όλγας.

Αυτή η αναδημιουργία μιας νέας ταυτότητας είναι κάτι εφικτό και έχει ήδη γίνει στην θεσσαλονίκη με την συνειδητή και κεντρικά σχεδιασμένη αναβίωση της βυζαντινής της ταυτότητας τις δεκαετίες του '30 και '50 - μια αναβίωση που έγινε δυνατή και χάρη στις κλεμμένες εβραϊκές ταφόπλακες που επισκεύασαν τις εκκλησίες, πλατείες και πεζοδρόμια της πόλης. Το Ολοκαύτωμα της Θεσσαλονίκης είναι καταδικασμένο να είναι τόσο συναφές με την πόλη, όσο η σφαγή στο Νταρφούρ γιατί παραμένει ένα γεγονός που συνέβη στους άλλους. Μια πρόταση που κλέβω από μια γερμανική πόλη; Την εβδομάδα της κρατική ημέρα Μνήμης Θυμάτων και Ηρώων Ολοκαυτώματος το 2012 Την τοποθέτηση 50 χιλιάδων κώνων με το όνομα κάθε εβραίου μπροστά από το σπίτι στο οποίο ζούσε το 1943 - μια απτή συνειδητοποίηση της σύνδεσης της μνήμης και του χώρου.

Κενές αναφορές σε πολυπολιτισμικότητα είναι καταδικασμένες να είναι ευχολόγια και ελαφρώς βελτιωμένες εκδοχές της ιστορίας όπως την αντιλαμβάνεται το βαθύ εθνικοπατριωτικό παρακράτος που ταλανίζει την πόλη. Μπορεί η εβραϊκή κοινότητα να είναι ένα φάντασμα του προηγούμενου εαυτού της αλλά ευτυχώς ακόμα διαθέτουμε ένα υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό δυσανάλογο του μεγέθους μας, ενώ ανεκμετάλλευτη παραμένει η μεγάλη δεξαμενή των δεκάδων χιλιάδων μελών της σαλονικιώτικης διασποράς στο Ισραήλ, την Γαλλία και τις ΗΠΑ. Η σημερινή διοίκηση της πόλης αποτελεί μια νότα αισιοδοξίας και προσφέρει μια δυνατότητα να αλλάξουμε ρότα στο βυθιζόμενο από την ύφεση καράβι της πόλης - αλλά αν θέλουμε να εξαργυρώσουμε το ένοχο της παρελθόν αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε με όρους αντιπαράθεσης αλλά και ούτε με κάλπικα νομίσματα.

Οι τόποι συνάντησης είναι περισσότεροι από όσοι νομίζουμε: στο ιστορικό κέντρο της πόλης όλοι έχετε περάσει από την Στοά Μαλακοπής αλλά πόσοι ξέρετε οτι το ρολόι της έχει σταματήσει την ώρα του μεγάλου σεισμού του '78, ενώ το εξαιρετικής αρχιτεκτονικής αξίας κτίριο είναι η Τράπεζα των Αλαττίνι ανάμεσα σε μια θάλασσα εβραϊκών κτιρίων. Πόσοι ξέρουν την σύνδεση της δολοφονίας Λαμπράκη με το εβραϊκό κτίριο Μαλλάχ απέναντι από το μνημείο του, της οικογένειας Μαλλάχ από την οποία κατάγεται τόσο η σύζυγος του Προέδρου της Κοινότητας όσο και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί; Πριν πρότεινα τη σύνδεση μνήμης-χώρου με 50000 μικρούς κώνους μετατρέποντας το Ολοκαύτωμα από ένα ιστορικό γεγονός, στην ανάμνηση των θείου Σαμπετάι που έπαιζε σαξόφωνο και ζούσε στο συνοικισμό της Ραμόνα και άλλων δεκάδων μελών της οικογένειας μου που πέθαναν με αποτέλεσμα εγώ και ο πατέρας μου να είμαστε οι μόνοι εκπρόσωποι χιλιάδων μελών της οικογένειας μας, της οικογένειας Βαένα, που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, αγάπησαν και πέθαναν σε αυτό τον τόπο. Είναι όμως στο δικό σας χέρι να μπορέσουμε μαζί να αντλήσουμε δύναμη από τις ιστορίες των οικογενειών μας, για μια δίκαιη και πλούσια κοινωνία για όλους τους κατοίκους αυτής της πόλης - αρχαίους και νέους, χριστιανούς και εβραίους, έλληνες και ξένους।


ΗΠΑ: Διακοπή αρωγής στη Λωρίδα της Γάζας

Οι ΗΠΑ ανέστειλαν τις δραστηριότητες των οργανώσεων αρωγής που χρηματοδοτούν στην ελεγχόμενη από τη Χαμάς Λωρίδα της Γάζας επειδή η ισλαμική οργάνωση ζήτησε απόρρητες πληροφορίες για το έργο τους, δήλωσε την Παρασκευή αμερικανός αξιωματούχος στο Ρόιτερς.

"Οι οργανώσεις που χρηματοδοτούνται από την Αμερικανική Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης (USAID), οι οποίες δραστηριοποιούνται στη Γάζα, αναγκάσθηκαν, εξαιτίας των ενεργειών της Χαμάς, να αναστείλουν το έργο αρωγής από τις 12 Αυγούστου", τόνισε ο ίδιος αξιωματούχος, ο οποίος έχει τη βάση του στην περιοχή.

Ο αμερικανικός αξιωματούχος πρόσθεσε ότι "με μια σειρά μέτρων που επέβαλε τους τελευταίους μήνες η Χαμάς, δημιούργησε ένα περιβάλλον που απειλεί την ικανότητα των μη κυβερνητικών οργανώσεων να παράσχουν βοήθεια στους πιο ευάλωτους κατοίκους της Γάζας".

Ο αξιωματούχος, ο οποίος δεν κατονομάζεται, τόνισε ότι η Χαμάς ζήτησε να έχει πρόσβαση στα αρχεία των μη κυβερνητικών οργανώσεων τα οποία περιλαμβάνουν πληροφορίες για τα μέλη του προσωπικού τους, για οικονομικά, διοικητικά και άλλα θέματα.

Σύμφωνα με τον αμερικανό αξιωματούχο, περίπου 600।000 κάτοικοι της Γάζας λαμβάνουν βοήθεια ύψους ενενηνταοχτώ εκατομμυρίων δολαρίων μέσω προγραμμάτων της USAID στην υγεία, την εκπαίδευση, στον κατασκευαστικό τομέα και στις υποδομές.

Πηγή: www.athina984.gr


Πηγή:www.capital.gr



Πηγή:www.capital.gr

25/7/11

Μην ρίχνουμε τις ευθύνες σε άλλους!!!!

Απευθυνόμενος στους σε όσους πιστεόυν όπως και εγώ ότι αυτή η κυβέρνηση δυστυχώς οξύνει την οικονομική κρίση της χώρας με την πολιτική που ακολουθεί σας προτείνω : να μην υποδεικνύουμε ως υπαιτίους για την κατάντια μας τους Γερμανούς , του Εβραίους , του Αμερικανούς κλπ αλλά αποκλειστικά τον Γεώργιο Παπανδρέου και τους συνοδειπόρους του από το ΠΑΣΟΚ και τα "εξαπτέρυγα του" . Γιατί τι φταίνε οι άλλοι όταν η Ελληνική Κυβέρνηση δεν προβαίνει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία αλλά περιμένει από τους άλλους να της λύσουν το πρόβλημα;;; Η ευθύνη της σημερινής κατάστασης ανήκει κατά κύριο λόγο στο ΠΑΣΟΚ και τον Γ. Παπανδρέου . Δεν πρέπει να του δίνουμε κανένα ελαφρυντικό !!!!!! Δικές του οι επιλογές και δική μας η ευθύνη να τις αξιολογίσουμε!!!! Τις τελευταίες ημέρες συζητούμε ξανά έντονα "τι κάνουν οι άλλοι για μας" . Καιρός να δούμε την πραγματικότητα . Μόνο οι δικές μας πράξεις θα μας απεγκλωβίσουν σπό την "οικονομική φυλακή" που έχουμε μπεί!!!

Δημήτρης Πανοζάχος

Mέλος Εκτελεστικής Γραμματείας ΝΔ

Η ανακοίνωση αυτή έρχεται ως απάντηση στις χυδαιότητες που φέρεται να αναφέρθηκαν στο blog της ΔΑΚΕ – Α’ ΕΛΜΕ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache%3A1caVRvUKQEMJ%3Adakeaelmemess.blogspot.com%2F2011%2F07%2Fblog-post_12.html

4/7/11

Καταδίωξη στον δρόμο για τη Γάζα

Καταδίωξη στον δρόμο για τη Γάζα

Οι ελληνικές αρχές σταμάτησαν ακόμα ένα πλοίο που απέπλευσε από τη Γάζα. Υπό μυστηριώδεις συνθήκες έφυγε από τον Αγ. Νικόλαο. To πλοίο ρυμουλκήθηκε από σκάφος του λιμενικού πίσω στο λιμάνι (Vid)

Για δεύτερη φορά μέσα σε τρεις ημέρες οι ελληνικές αρχές σταμάτησαν πλοίο με προορισμό τη Γάζα, το οποίο μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους.

Σύμφωνα με το Cretalive.gr, παρά τα αυστηρά μέτρα φύλαξης στο λιμάνι του Αγίου Νικολάου, το Καναδικό πλοίο Ταχρίρ που είχε ως προορισμό τη Γάζα, έφυγε ξαφνικά το απόγευμα της Δευτέρας.

Αμέσως σήμανε συναγερμός στις λιμενικές αρχές και το πλοίο εντοπίστηκε από σκάφος του λιμενικού κοντά στην Κρήτη.

Το πλοίο, στο οποίο επιβαίνουν περίπου 50 άτομα, ρυμουλκήθηκε πίσω στο λιμάνι.

Σε δύσκολη θέση η Ελλάδα

Το μπλόκο στο πλοίο "Audacity of Hope" πριν τρεις ημέρες και η απαγόρευση απόπλου, προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις διεθνώς.

Η Χαμάς απέδωσε την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης στις πιέσεις του Ισραήλ και κάλεσε να αρθεί η απαγόρευση. Στον Καναδά πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας το Σάββατο, ενώ την Κυριακή έγινε πορεία διαμαρτυρίας και στην Ελλάδα.

Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών προσπάθησε να κατευνάσει τις αντιδράσεις, ενώ ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ενημέρωσε τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς ότι η Ελλάδα είναι πρόθυμη να αναλάβει τη μεταφορά της βοήθειας στη Λωρίδα της Γάζας.

18/6/11

ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ



















Οι νοσταλγοί του Ναζισμού αμαύρωσαν και πάλι το μνημείο του Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη με την αναγραφή αγκυλωτών σταυρών και αντισημιτικών συνθημάτων.

Το ΚΙΣΕ καταδικάζει την ενέργεια αυτή, και καλεί για άλλη μια φορά τις αρχές να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία του Μνημείου Ολοκαυτώματος της πόλης, που θυμίζει σε όλους τη βαρβαρότητα με την οποία ο Ναζισμός οδήγησε στο βιομηχανοποιημένο θάνατο των στρατοπέδων συγκέντρωσης, 50.000 Εβραίους πολίτες της Θεσσαλονίκης.

Το ΚΙΣΕ ζητά, επίσης, τη σύλληψη των ενόχων που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια και τον πολιτισμό αυτής της πόλης, αναδεικνύοντας το Αντισημιτικό τους μένος, ταυτόχρονα με την απόφαση του Δήμου Θεσσαλονίκης να τιμήσει την προσεχή Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011 τους 31 Εβραίους συμπολίτες –θύματα του Ολοκαυτώματος που επέζησαν από τα χιτλερικά στρατόπεδα, εκφράζοντας έτσι το σεβασμό του στην ιστορική μνήμη.
Είμαστε βέβαιοι ότι οι Αρχές, η Εκκλησία και οι φορείς της πόλης θα καταδικάσουν κατηγορηματικά τέτοιου είδους βάναυσες ενέργειες που είναι αντίθετες με τις αξίες της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Αθήνα, 17 Ιουνίου 2011
Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος


14/6/11

ΑΝΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΟΥ ΕΒΡΑΪΣΜΟΥ

http://www.kis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=612:2011-06-14-09-41-21&catid=49:2009-05-11-09-28-23


Αναβλήθηκε για τις 21 Φεβρουαρίου 2012 η προγραμματισμένη για σήμερα δίκη των εκπροσώπων του Ελληνικού Εβραϊσμού. Η δίκη αναβλήθηκε λόγω κωλύματος του δικηγόρου του εκ των κατηγορουμένων κ. Παναγιώτη Δημητρά, εκπροσώπου του ΕΠΣΕ.

Οι επίσημοι εκπρόσωποι του Ελληνικού Εβραϊσμού κ.κ. Μωυσής Κωνσταντίνης –τ. Πρόεδρος Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος (Κ.Ι.Σ.Ε.), Βενιαμίν Αλμπάλας –Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών, Αβραάμ Ρεϊτάν –τ. Γεν. Γραμματέας Κ.Ι.Σ.Ε. και Λέων Γαβριηλίδης –τ. Διευθυντής Κ.Ι.Σ.Ε., μετά από μήνυση που κατέθεσε εναντίον τους ο Κ. Πλεύρης, βρίσκονται αντιμέτωποι με τις κατηγορίες για ψευδή καταμήνυση και συκοφαντική δυσφήμηση του τελευταίου.

Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος εκφράζει τη λύπη του για τη δίκη αυτή, που συντελεί στην πλήρη αντιστροφή ρόλων και ιδιοτήτων με συνέπεια να νομιμοποιούνται οι απόψεις των νοσταλγών του Ναζισμού και να ελέγχονται ως δήθεν άδικες και εγκληματικές οι οφειλόμενες προσπάθειες δικαστικής διερεύνησης και καταδίκης των απολύτως ακραίων και επικίνδυνων ρατσιστικών ενεργειών και εκφράσεών τους।

Αθήνα, 14 Ιουνίου २०११



6/6/11

Netanyahu, Greece’s new lobbyist

Greece, hoping that a new, multi-billion dollar economic-rescue plan will be approved by the EU and the International Monetary Fund, has found a surprising new advocate: Prime Minister Binyamin Netanyahu.

For the second day in a row, Netanyahu spoke out Thursday during a high-level diplomatic meeting on behalf of economic assistance to Greece। According to Netanyahu’s office, the Prime Minister, during his meeting with visiting French Foreign Minister Alain Juppe, called on the EU countries to help Greece in its necessary economic-recovery plan.

Netanyahu, who has struck up a close relationship with Greek Prime Minister George Papandreou, whom he speaks to regularly, praised the Greek government’s handling of the economic crisis.

According to a statement issued from the PMO, Netanyahu expressed his confidence that the Greek people will recover from the current crisis, and that the Greek economy will again prosper.

Netanyahu articulated similar sentiments on Wednesday during a meeting he had with visiting Republican US Senator Mark Kirk from Illinois, and is using his reputation as a leader with a good grasp of economic matters to encourage Israel’s friends to be supportive of the Greek efforts.

The Prime Minister’s lobbying efforts on behalf of the Greek economy is the latest manifestation of the blooming of Israeli-Greek ties that has come in the wake of the deterioration of Israeli-Turkish relations।

Indeed, Papandreou, who has dramatically improved Athens’s policies toward Israel, was the first Greek prime minister to visit Israel in 18 years last summer, and Netanyahu reciprocated three weeks later with the first-ever visit to Greece by a sitting Israeli prime minister.

Israel is encouraging both Greece and Cyprus – the latter, another country with whom ties have improved as a result of the dramatic deterioration of ties with Turkey – to act to prevent the launch of a flotilla of ships from their ports later this month to the Gaza Strip.

20/4/11

2 arrested in Corfu synagogue arson case

Less than 48 hours after unknown assailants break into Corfu synagogue, burn Torahs and Judaica, Greek security forces arrest two suspects and are examining terror connections as security around Israelis increased

Greek Police said Wednesday that they have arrested two suspects in the Corfu synagogue arson attack case. According to suspicions, the two are also involved in vandalizing the Jewish community's offices on the Island.

Meanwhile, the police have decided to reinforce security around Israelis arriving in the country on cruises, due to the recent travel advisory published by the Counter Terrorism Bureau

The fire took place at the Corfu synagogue on the eve of the Passover holiday. Unknown assailants broke into the synagogue in the old town of the island's capital after 3 am by forcing open a back door into the 19th century building, a senior officer said. They made a pile of books and documents in front of the rabbi's platform, or bimah, on the synagogue's first floor and set them on fire.

Greek security forces launched a search for those responsible and are now examining the connection between the two arrested suspects and terror groups. The search for additional suspects who most likely entered Greece recently continues.

Travel warning

The security department at the Transportation Ministry noted that heightened security was also in evidence around Israeli groups arriving in Cyprus via flights and cruises. Cypriot security forces, who are receiving a great deal of praise in Israel, have also arrested a number of suspected terrorists.

Just ten days ago the Counter Terrorism Bureau published a travel warning stating that not only Sinai and Arab countries were dangerous destinations – adding Turkey and Greece to the list.

In the announcement published ahead of the Passover holiday the bureau said that the warning was focused on Mediterranean Basin countries as well as certain Far East destinations.




Εμπρησμός στην εβραϊκή συναγωγή στην Κέρκυρα

Πυρκαγιά ξέσπασε στις 3:30 τα ξημερώματα, ανήμερα του Εβραϊκού Πάσχα, στην εβραϊκή συναγωγή στην καρδιά της Κέρκυρας।
Σύμφωνα με την Αστυνομία, γύρω στις 3।30 τα ξημερώματα οι δράστες παραβίασαν την είσοδο της κερκυραϊκής Συναγωγής, στην οδό Βελισσαρίου, στην παλιά εβραϊκή συνοικία της πόλης.
Αφού συγκέντρωσαν βιβλία και άλλα κειμήλια, τα περιέλουσαν με εύφλεκτο υγρό, αλλά η Πυροσβεστική παρενέβη εγκαίρως προτού επεκταθεί η καταστροφή.
Στο σημείο έσπευσαν άμεσα δύο οχήματα με τέσσερις πυροσβέστες οι οποίοι έθεσαν τη φωτιά υπό έλεγχο πριν προλάβει να εξαπλωθεί.
Από την πυρκαγιά καήκαν βιβλία και ιστορικά κειμήλια.
Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Γιώργος Πεταλωτής δήλωσε: «Η διάρρηξη που έγινε στην εβραϊκή Συναγωγή της Κέρκυρας και η καταστροφή ιερών λειτουργικών βιβλίων είναι μια πράξη ανήθικη και αποτρόπαια। Η ελληνική Κυβέρνηση την καταδικάζει με τον πλέον έντονο τρόπο. Έχω ξαναπεί και το επαναλαμβάνω με αυτή, δυστυχώς, την αφορμή ότι η μισαλλοδοξία και ο αντισημιτισμός είναι έννοιες ασυμβίβαστες με τον ελληνικό πολιτισμό και ξένες προς την ιδιοσυγκρασία του ελληνικού λαού. Η πράξη αυτή δεν μπορεί να επισκιάσει τη μακραίωνη παράδοση φιλίας και αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ των δυο λαών. Οι ελληνικές αρχές έχουν λάβει ήδη οδηγίες να ασκήσουν εντατικές προσπάθειες για τον εντοπισμό των δραστών και την προσαγωγή τους στη δικαιοσύνη».
Τον αποτροπιασμό για την εισβολή στην Συναγωγή της Κέρκυρας και τον εμπρησμό ιερών βιβλίων εκφράζουν τα μέλη του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου.
Σε ανακοίνωσή τους ζητείται ο εντοπισμός και η άμεση σύλληψη των δραστών: «Την Κέρκυρα, που έχει το θλιβερό προνόμιο να είμαι μια από τις πόλεις με τα υψηλότερα ποσοστά αφανισμού των Εβραίων κατοίκων της στο Ολοκαύτωμα, την πόλη στην οποία οι Εβραίοι έχουν μια ιστορική παρουσία αιώνων με συνεισφορά στη ζωή της και τον πολιτισμό της, τη γενέτειρα του συγγραφέα και φιλοσόφου Αλμπέρ Κοέν, επιλέγουν κάποιοι να χτυπήσουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που οι οπαδοί του Χίτλερ ξεκίνησαν την εφαρμογή του σχεδίου της 'Τελικής Λύσης' του εβραϊκού προβλήματος: Με το κάψιμο βιβλίων και συναγωγών».
Το Ισραηλιτικό Συμβούλιο σημειώνει επίσης ότι οι δράστες «προφανώς ήθελαν να συνοδεύσουν και συμβολικά τις απαράδεκτες πράξεις τους, αφού επιλέγουν την ιερή ημέρα του εβραϊκού Πάσχα, την ημέρα που οι Εβραίοι σε όλο τον κόσμο γιορτάζουν την απελευθέρωση των προγόνων τους από τον Αιγυπτιακό ζυγό, την ημέρα που συμβολίζει την ελευθερία» και καταλήγει: «Ο αντισημιτισμός εκδηλώνεται με τον χειρότερο τρόπο για να εκφράσει το μίσος και τον φανατισμό».

11/4/11

Ο νόμος του Ισραήλ

Οτι οι νέοι φίλοι μας, οι Ισραηλινοί, εξουσιάζουν την παγκόσμια πολιτική και οικονομία, ότι κυβερνάνε τον κόσμο όλο και από το παρασκήνιο κάνουν ό,τι γουστάρουν, το ξέραμε από παλιά, δεν είναι καινούργιο.

ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ είναι ότι η επιρροή που ασκούν φτάνει μέχρι τον αθλητισμό, παρ' ότι στον τομέα αυτό δεν έχουν να επιδείξουν σημαντικές διακρίσεις, δεν αποτελούν, δηλαδή, κάποιο υπολογίσιμο μέγεθος.

ΕΝΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ τους, που, όμως, επειδή είναι πολύ παλιό δεν προκαλεί πλέον αντιδράσεις, είναι η συμμετοχή τους στα ευρωπαϊκά αθλητικά δρώμενα, παρ' ότι η χώρα τους αποτελεί μέρος της Ασίας!

ΘΥΜΑΜΑΙ παλιότερα, όταν, κυρίως στο μπάσκετ, βρίσκαμε μπροστά μας την εθνική τους ομάδα, ή τη Μακάμπι, η πιο συνηθισμένη μας αντίδραση ήταν του τύπου «μα καλά, τι γυρεύει το Ισραήλ στην Ευρώπη; Γιατί δεν παίζει στη... γειτονιά του;».

ΟΜΩΣ, στη γειτονιά του το Ισραήλ μπορούσε να παίξει μόνο... πόλεμο, γι' αυτό και η Ευρώπη τού άνοιξε τη φιλόξενη αγκαλιά της. Και έτσι σήμερα φτάσαμε στο σημείο, μία ομάδα του, η Μακάμπι, να κάνει άνω-κάτω τη μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση του μπάσκετ, το φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας.

ΤΟ ΘΕΜΑ είναι, λίγο ώς πολύ, γνωστό. Ο τελικός γίνεται στις 8 Μαΐου, όταν το Ισραήλ γιορτάζει, με διά νόμου αναστολή κάθε δραστηριότητας των πολιτών του, την ημέρα των πεσόντων. Από τις 7 το βράδυ και μετά, η χώρα νεκρώνει. Αρα, η Μακάμπι, αν προκριθεί στον τελικό, που συνήθως γίνεται κατά τις 9.30 το βράδυ, δεν μπορεί να αγωνιστεί. Απαγορεύεται!

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, λοιπόν; Η Ευρωλίγκα άρχισε από χθες να βολιδοσκοπεί τις τηλεοράσεις που μεταδίδουν το φάιναλ φορ, για ενδεχόμενη έναρξη του τελικού στις 5.00 μ.μ. και του μικρού τελικού στις 2.15 μ.μ., σκέψη που, αν υιοθετηθεί, θα ισοδυναμεί με πλήρη υποβάθμιση της διοργάνωσης και καταστροφή του τηλεοπτικού προϊόντος.

Η ΚΙΝΗΣΗ αυτή σημαίνει πρώτον, ότι η Ευρωλίγκα ψάχνει να βρει τρόπο για να ικανοποιήσει την ομάδα του Ισραήλ, παρ' ότι αυτή δεν έθεσε το θέμα έγκαιρα, ώστε να παρθούν οι κατάλληλες αποφάσεις. Και δεύτερον, ότι η όποια σοβαρότητα του θεσμού, μαζί με τα εμπορικά συμφέροντα που έχουν επενδυθεί σ' αυτόν, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, σε σχέση με τη θέληση της ισραηλινής Μακάμπι.

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ποιο είναι; Οτι το 1991 στο Παρίσι, η ίδια η Μακάμπι είχε παραβιάσει το νόμο, που τώρα ευλαβικά θέλει να τηρήσει. Και επίσης ότι ποτέ μέχρι σήμερα οι διοργανωτές δεν έλαβαν σοβαρά υπόψη τους το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, οι οποίοι έχουν αναγκαστεί να παίζουν Μεγάλη Τρίτη, Μεγάλη Πέμπτη, Μεγάλη Παρασκευή και ανήμερα του Πάσχα (συνήθως με λαμπρά -είναι αλήθεια- αποτελέσματα!).

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΝΟΜΙΑ, λοιπόν, και την αξιοπιστία της διοργάνωσης, δύο λύσεις υπάρχουν: ή να παίξει η Μακάμπι άνευ όρων στο φάιναλ φορ ή να αποσυρθεί και τη θέση της να πάρει η ομάδα που απέκλεισε στα πλέι οφ, δηλαδή η ισπανική Κάχα Λαμποράλ। Οτιδήποτε άλλο υποβαθμίζει τη διοργάνωση και υποτιμά τις άλλες ομάδες, και πρώτα πρώτα, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, τον εκπρόσωπο της χώρας μας, Παναθηναϊκό.


http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=265329


30/3/11

Israel, long critical of Assad, may prefer he stay after all


TEL AVIV — Israel has long complained about Syrian President Bashar al-Assad’s alliance with Iran, his support for the Shiite militia Hezbollah and his sheltering of leaders from Palestinian militant groups, such as Hamas, in Damascus।

But with Assad facing the most serious threat to his rule since he took power nearly 11 years ago, Israelis have been forced to confront the notion that they may well be better off with him than without him.

Assad, like his father before him, has ensured that the Israeli-Syrian border has remained Israel’s quietest front for decades, enabling that country’s northern residents to flourish in an atmosphere of relative peace even as the two nations remain technically in a state of war.

The possibility that the fundamentalist Muslim Brotherhood or radical groups could rise to power in place of Syria’s secular, stable leadership has prompted fear among some Israelis. Watching the Muslim Brotherhood gain a foothold in Egypt’s political system after the ouster of President Hosni Mubarak has only fed an Israeli squeamishness about the prospect of regime change in Damascus.

As one member of Israeli Prime Minister Binyamin Netanyahu’s cabinet put it, “We know Assad. We knew his father. Of course, we’d love to have a democratic Syria as our neighbor. But do I think that’s going to happen? No.”

For now, there is little that Israel can do other than sit and monitor the demonstrations in Syria, which have drawn thousands to the streets over the past 10 days and led to clashes with security services, leaving at least 60 people dead. On Tuesday, the Syrian cabinet resigned in an effort to prop up Assad, who is expected to lift a repressive emergency law and ease other restrictions.

“We’ve had a dictator, but it’s been very quiet,” a senior Israeli military commander said.“On the other hand, it’s absolutely clear to us that the Syrians play a negative role” in the region.

Syria, whose leadership is Alawite, a minority that constitutes an offshoot of Shiite Islam, has long supported Iran and its Shiite ally in south Lebanon, Hezbollah. Although Israel sees Iran as Hezbollah’s chief patron, officials regard Syrian support as no less crucial.

Israeli military officials say the majority of weapons that Hezbollah has stashed in south Lebanon since a 2006 conflict with Israel were made or supplied by Syria, including short-range Scud missiles as well as 302mm rockets, which, when fired from southern Lebanon, could reach Tel Aviv.

Syrian officials have denied supplying weapons to Hezbollah. In April, after Israel first accused Syria of supplying the Scuds to Hezbollah, Hasan Nasrallah, the head of the group, refused to comment.

During a visit to Moscow this month, Israeli media reported, Netanyahu pleaded with Russia not to sell Syria anti-ship missiles for fear that they could be transferred to Hezbollah. But his request was rebuffed.

Israeli military officials said in interviews that most of Hezbollah’s weapons are covertly transferred by truck from arms depots near Damascus to storage facilities in southern Lebanon.

Israeli intelligence asserts that Hezbollah has built hundreds of bunkers and filled them with Syrian-made weapons, all since 2006, the last time Israel attacked the Shiite militia.

A map of alleged Hezbollah installations provided to The Washington Post this week by Israeli military officials identifies more than 550 underground bunkers, 300 surveillance sites and 100 other facilities.

In releasing the map, the Israeli military appeared to be trying to preempt international criticism of any future offensive against the alleged sites, many of which are located in residential villages alongside hospitals, schools and even civilian homes.

Military commanders say they want to avoid the kind of international rebuke Israel received after it launched an operation in late 2008 to try to stop Palestinian militants from firing rockets from the Gaza Strip into Israeli towns. About 1,300 Palestinians were killed in that offensive.

“Our interest is to show the world that the Hezbollah organization has turned these villages into fighting zones,” the senior Israeli commander said.

Israeli military officials and analysts said Assad’s departure could lead to a break in Syria’s support for Hezbollah.

“A different regime is not naturally an ally of Hezbollah and the Iranians,” said Ehud Ya’ari, a commentator on Arab affairs for Israel’s Channel 2 television station.

“People would very much like to see Assad gone and his whole regime replaced,” Ya’ari said in an interview। “That doesn’t mean they don’t have concerns about what’s coming next.


13/3/11

Palestinian terrorist kills parents, 3 children in West Bank




(JTA) -- An Palestinian terrorist stabbed a couple and three of their children to death in their home in a West Bank settlement.

"Israel will not stand by idly after such a despicable murder and will act vigorously to safeguard the lives of the citizens of Israel and punish the murderers," Prime Minister Benjamin Netanyahu said in a statement released after the Sabbath eve attack in Itamar in the northern West Bank.

The three slain children were 11, 3 and one month. Another two children were reportedly spared, and a sixth was not at home.

The al-Aqsa Martyrs Brigades, the armed wing of the ruling West Bank Palestinian Fatah movement, claimed responsibility for the killing in a statement sent to the media.

Israeli army forces swept the West Bank in the wake of the attack and Netanyahu demanded assistance from the Palestinian Authority in apprehending the attacker.

Reports said P.A. forces had arrested a number of Hamas activists, although another report said the Al Aqsa Martyrs Brigade had claimed responsibility for the attack.

P.A. Prime Minister Salam Fayyad "firmly" condemned the attack, the Jerusalem Post reported.

The White House called it an act of terrorism.

"We condemn in the strongest possible terms the murder of five Israelis in a terrorist attack in the northern West Bank, and we offer our condolences to their loved ones and to the Israeli people।" a statement said. "There is no possible justification for the killing of parents and children in their home."


Photos of Fogel Family Murder

These photos were released by the family. They have given full permission for their use in order to report on the horrific reality of murdering children and babies in their sleep, "simply because they are Jewish."

http://www.israelnationalnews.com/News/News.aspx/142846

WARNING: THESE PHOTOS ARE EXTREMELY GRAPHIC AND NOT INTENDED FOR CHILDREN.

26/2/11

Τώρα σειρά έχει η Δυτική Όχθη;

Αν η κυβέρνηση του Ισραήλ και τα λόμπυ της στη Ουάσιγκτον φερθούν λογικά, θα πρέπει να σχεδιάσουν την άμεση αποχώρηση τους από τις κατεχόμενες περιοχές, ενθαρρύνοντας τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους στη Δυτική Όχθη, στη Γάζα και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Πρέπει να αντιληφτούν πως η αραβική εξέγερση δεν θα σταματήσει στα σύνορα της Δυτικής Όχθης, ειδικά όταν η κατοχή της ενώνει όλους τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους εναντίον τους.

Όσο για τους Παλαιστίνιους, αυτοί παρακολουθούν τις επαναστατικές εξελίξεις με χαρά, αλλά και με ταπείνωση. Οι υπόλοιποι Άραβες απελευθερώνονται από τοπικούς τυράννους, ενώ οι ίδιοι παραμένουν υπό ξένη κατοχή, που γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτη, ειδικά στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Και ενώ οι υπόλοιποι Άραβες πανηγυρίζουν, οι ίδιοι παραμένουν θύματα.

Αυτή η κατάσταση δεν θα διαρκέσει πολύ. Οι Παλαιστίνιοι θα επαναστατήσουν, αλλά θα πρέπει οι ίδιοι οι Ισραηλινοί να αποφασίσουν το πώς θα καταλήξει η όλη ιστορία. Αυτό προϋποθέτει, οι Ισραηλινοί να αποδεχτούν τους όρους των Αράβων, και του ΟΗΕ, για τις κατεχόμενες περιοχές. Αλλιώς θα συνεχιστεί η ίδια μη βιώσιμη αδιέξοδη κατάσταση.

Το Ισραήλ μπορεί επίσης να περιμένει την αναπόφευκτη έκρηξη, νομίζοντας ότι μπορεί να τη συγκρατήσει, και αγνοώντας πως τα όπλα που διαθέτει για χρήση εναντίον εισβολέων δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον πληθυσμών αμάχων υπό κατοχή. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε μια εποχή που κυριαρχούν τα Al Jazeera, Twitter, Facebook, κλπ.

Οι δεξιοί Ισραηλινοί και τα λόμπυ τους στην Αμερική ισχυρίζονται πως είναι αδύνατο να εγκαταλείψουν τη Δυτική Όχθη, θυμίζοντας τη περίπτωση της Γάζας. Εκεί, μόλις αποχώρησαν, δέχθηκαν επιθέσεις από παραστρατιωτικούς που ανέλαβαν τον έλεγχο. Έχουν δίκιο, και κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και πάλι αν η ισραηλινή κατοχή τερματιστεί εξαιτίας κάποιας λαϊκής εξέγερσης. Όμως η Γάζα αποτελεί σχετικό προηγούμενο, μόνο εφόσον το Ισραήλ αποχωρήσει χωρίς να διαπραγματευτεί τους όρους της αποχώρησης. Έφυγε από τη Γάζα μόνο όταν το κόστος της κατοχής είχε γίνει πολύ μεγάλο. Και αντί να διαπραγματευτεί, το Ισραήλ απλά αποχώρησε.

Σε μια επίδειξη τρομερής αλαζονείας, ο Ariel Sharon απεχώρησε μονομερώς. Αρνήθηκε να συνεννοηθεί με τον πρόεδρο Mahmoud Abbas, και ούτε καν ενημέρωσε την παλαιστινιακή αρχή. Αν το είχε κάνει, μπορεί να μην ακολουθούσε το χάος που ακολούθησε. Ο Sharon λειτούργησε περιφρονητικά, σαν το Ισραήλ να ήταν το Βέλγιο του 19ου αιώνα, και η Παλαιστίνη το Κονγκό.

Η σημερινή ηγεσία του Ισραήλ, θα πρέπει να είναι τρελή για να επαναλάβει κάτι παρόμοιο. Αλλά αυτό θα γίνει αν το Ισραήλ εξαναγκαστεί να αποχωρήσει, αντί να διαπραγματευτεί εκ των προτέρων.

Τι περιμένει λοιπόν το Ισραήλ; Βλέποντας τη κατάσταση που επικρατεί στη περιοχή, δεν καταλαβαίνει ότι η κατοχή είναι προσωρινής μόνο διάρκειας; Περιφρονεί τόσο πολύ τους Παλαιστίνιους που δεν τους θεωρεί ικανούς να επαναλάβουν αυτά που έκαναν οι Τυνήσιοι, οι Αιγύπτιοι, και οι Λίβυοι; Ή μήπως ο Netanyahu βασίζεται στη βοήθεια της Αμερικής όταν συμβεί το αναπόφευκτο; Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Άλλο να στηρίζει η Αμερική τις ισραηλινές θέσεις εξαιτίας των λόμπυ, και άλλο να νομίζει κανείς ότι η Αμερική έχει τη δυνατότητα να διατηρεί επ άπειρον την ισραηλινή κατοχή της Δυτικής Όχθης.

Και εν πάση περιπτώσει, είναι πολύ αμφίβολο αν οι Παλαιστίνιου νοιάζονται πλέον για το τι σκέπτεται η Ουάσιγκτον. Όλα εξαρτώνται από το ίδιο το Ισραήλ. Θα πρέπει να βάλει τέρμα στη κατοχή, με όρους που θα συμφωνηθούν με τους Παλαιστίνιους, και όχι να αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν με βία, η οποία θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να απειλήσει το ίδιο το κράτος του Ισραήλ.

Γιατί όμως δεν τα καταλαβαίνει όλα αυτά το Ισραήλ; Μήπως οι φανατικοί και οι θρησκολάγνοι έχουν αποφασίσει πως καλύτερα να μην υπάρχει Ισραήλ παρά να υπάρχει κουτσουρεμένο χωρίς της Δυτική Όχθη και τους οικισμούς; Αυτό όμως είναι πραγματική τρέλα.

Του MJ Rosenberg

S.A-Foreign Policy Matters,